Onder het mom: ‘Beter laat dan nooit’ zijn hier nog twee recencies die ik dit voorjaar schreef voor 3voor12/Zuid-Holland over Mister and Mississippi en Rats on Rafts.
Mister and Mississippi van ongekend hoog niveau
Het verhaal van de Mister and Mississippi is een bijzondere. Het komt in het kort op het volgende neer. De band begon op de Utrechtse Herman Brood Academieals een schoolopdracht, alwaar de klik dusdanig goed bleek dat de drie jongens en dame besloten om als viertal verder te gaan. Wat volgde was een snelheid van komeetachtige proporties, dat via o.a. voorprogramma’s van Patrick Watson en Blaudzun en het winnen van de Amsterdamse Popprijs uiteindelijk leidden tot een prachtig debuutalbum. Een album dat een voorjaarstour uiterst rechtvaardigt. In een stijf uitverkochte De Unie trad Mister and Mississippi vrijdagavond op om men moeiteloos te overtuigen van de kracht van bovenstaande wapenfeiten.
Als gitarist en toetsenist Tom Broshuis met zijn strijkstok op zijn gitaar opent en de klanken van See Me laat horen, is iedereen in De Unie muisstil. Tussen de eerste twee nummers wordt er zelfs nauwelijks geklapt, zo kort als de overgang naar Calm is. Het zal de rest van het concert zo stil blijven, voor Rotterdamse begrippen tamelijk uniek te noemen. Wat ook het hele concert naar voren komt is het constante hoge niveau dat het jonge viertal deze avond laat zien. De beheersing van de instrumenten, de combinaties van onder andere post-rock achtige openingen en gezamenlijk zang. Het zorgt ervoor dat de bandleden ontspannen spelen en er overduidelijk plezier in hebben. Compositie en presentatie lopen onmerkbaar in elkaar over.
Bij Bon Vivant nodigt zanger/percussionist Samgar Lemuël Jacobs de mensen uit om hun ogen dicht te doen en te denken aan Frankrijk. Het korte chanson, dat niet ver weg staat van de orkestrale versie van Yann Tiersen’s ‘La Valse d’Amelie, wordt akoestisch gebracht. Voor een kleine anderhalve minuut waant men zich in de weidse Provence of Bretonse kuststroken. Wat volgt is een voortzetting van mystieke proporties die tijdens o.a. Coloured in White en Circulate naar voren komen. Spanningsbogen worden opgezet, minutenlang vastgehouden, waarna de dynamiek van de band weergegeven wordt. De dromerige rust die de band uitstraalt tijdens Follow The Sun wordt uitgesponnen tot een bombastische climax.
Na een daverend applaus komt de band terug om de belofte van de avond in te lossen met de single en de hit van het album Northern Sky. Het denderende einde kent veel gelijkenissen met het weidse geluid van Sigur Rós en wordt verlengd tot iedereen in de zaal na afloop in extase uiteenvalt en hartstochtelijk juicht voor de jonge bandleden. Het laat niets te raden over, ook deze avond heeft Mister and Mississippi weer vele harten veroverd. Begin april is de band terug in Rotterdam, ze is dan te zien op Motel Mozaique. Ongetwijfeld zal ook dat optreden aan de ketting van zeges geregen worden.
Rats on Rafts glansrijke winnaar thuiswedstrijd
2012 is voor Rats on Rafts een uiterst succesvol jaar geweest. De successen zijn haast teveel om op te noemen. Twee tours in de UK, twee maal Eurosonic/Noorderslag, oogappel van 3voor12 én 3FM, optredens op haast alle middelgrote festivals in Nederland. Absolute hoogtepunt: Into The Great Wide Open waar Franz Ferdinand voorman Alex Kapranos spontaan meespeelde. En waar anders dan in Rotterdam sluiten de Rats dit succesvolle jaar af om de fans te bedanken. Het resultaat is een heuse thuiswedstrijd waar een uitverkocht De Unie als decor dient.
In De Unie is het eerst aan labelgenoot Vox von Braun om het publiek op te warmen. Hun nieuwe plaat Rich & On Wheels is door verschillende media goed ontvangen. De band triomfeerde op Eurosonic/Noorderslag begin dit jaar en werd een veelgenoemd hoogtepunt op het festival. In Rotterdam klinkt de lichtzoetige sixtiespop prima. Ondanks wat vocale ongemakken in de geluidsmix en de zogeheten Rotterdamse praatziekte krijgt de band toch de waardering die het verdient. Vox von Braun geeft een zelfverzekerd en krachtig optreden van gruizige, gedreven rock & roll met een rebels randje.
Wanneer Rats on Rafts het podium opkomt, krijgen ze een luide ontvangst en dat is niet voor niets. De band opent met twee nieuwe nummers, die op de setlist als Child en Ship worden aangemerkt, maar later blijkt dat dit alleen nog maar werktitels zijn. De nieuwe nummers volgen het werk van de eerste plaat van de Rats, waarbij hier en daar invloeden van The Clash te horen zijn.
Na deze opening zijn de beste nummers van debuutplaat The Moon Is Big aan de beurt. Het gelijknamige nummer eerst , gevolgd door Plastic Plaster en Emma-Sofia. Ze laten de grote groei van de Rats zien. De dreiging die van de band uitgaat is groots en aan alles is te horen dat ze na een jaar lang extensief touren enorm op elkaar ingespeeld zijn. Als een geoliede machine denderen de Rats voort. De nummers worden sneller gespeeld dan ooit en de combinatie van dreiging en energie die de band uitstraalt, is de grote beloning die het publiek krijgt voor zijn aanwezigheid.
De Britse post-punk/new wave waarmee de band ook in Engeland zelf furore heeft gemaakt, laat een band zien die in een donker zaaltje als De Unie voor een avondje de jaren tachtig terughaalt. En het is niet alleen de post-punk die de band voortdrijft. KIEM-cover The Moneyman heeft een nieuwe jasje aangemeten gekregen. Deze versie is daverend waarbij de band dikwijls tegen indierock aanschuurt.
Het ritme van bas en drum bij God Is Dead nodigt uit om een mosh-pit te starten en het uitzinnige publiek gaat daar graag op in. Het levert ouderwetse anarchie op zoals het ooit bedoeld is. Afsluiter Jazz maakt het geheel compleet. In het negen minuten durende epos laten de Rats alles zien wat ze in zich hebben. Van de anthemachtige proporties in het begin tot het shoegazende slot, het publiek wordt op zijn wenken bediend. Voor de toegift halen de Rats twee covers van stal, het korte Pretty Baby You’re So Ugly van Ty Segall en punkklassieker Ghost Rider van Suicide. Ook van deze twee maken de retropunkers een groot succes. Als zelfs de vader van de drummer zich in de pit mengt, is het zeker. Deze thuiswedstrijd hebben Rats on Rafts glansrijk gewonnen.
Yevgeni 